~
HERFSTVERLANGEN
De lucht in een betoverend warme gloed,
mijn adem inkleurend,
in de wind meesleurend,
tot een kus die aan de hemel bloedt.
Zachte streling op mijn wang,
lichtjes koud in aanraking;
een kleine vibrerende ontwaking,
van rust in mijn gedachtegang.
Adembenemend puur,
toont al het natuurschoon
haar eigen landschapspatroon,
zich verwarmend aan het hemelvuur.
Als natte verf op dit schilderij,
mengen de kleuren,
zich samen met de geuren,
tentoonstellend in haar galerij.
De wereld als stille tendens,
glimlachend geruisloos,
in gedachteloze foto's,
portretterend op mijn ooglens.
Een spiegelende reflectie
van tedere ontmoeting,
in een stille begroeting,
met haar natuurlijke imperfectie.
Fluisterend waaiend kleurengezang,
waarin ik naar de gure,
maar kwetsbaar pure,
herfst in mij verlang.
© Dhyan Kavita
~